Romy

De klap van een zweep, de doffe dreun van een paddle, de snijdende beet van een cane… of zelfs de genadeloze precisie van een bullwhip. Ik dans om je heen, speel met verwachting, verlok je in een valse veiligheid—en net als je denkt te weten waar je aan toe bent, komt die klap. Soms zacht, soms genadeloos hard. Samen bouwen we op naar dat moment waarop je me dankt voor je lijden.

De eerste naald… voel je de spanning al? Zet ik er slechts één, laat ik je sidderen van de anticipatie, of gaan we verder? Een patroon, een kunstwerk op je huid… of iets intiemers? Misschien transformeren we je angst in pure overgave en laten we dieper gelegen wensen uitkomen. Een piercing misschien? Of is het vandaag je ballen en lul die aan de beurt zijn? Blijf je stil liggen, of moet ik je eraan herinneren wie hier de controle heeft?

Touw, kettingen, cuffs—je voelt de beperking steeds strakker om je heen sluiten. Geen beweging, geen ontsnapping, alleen mijn handen die bepalen hoe lang je gevangen blijft. Hoe oncomfortabel je ligt of hangt, hoeveel pijn ik je doe—je bent als een marionet in mijn handen, overgeleverd aan mijn grillen.

Volledig ingepakt, omhuld, verstikt door lagen. Geen zicht, geen grip op de realiteit. Alleen mij en de wetenschap dat je volledig aan mij bent overgeleverd.

Het ultieme machtsspel. De seconden waarin je lucht wordt ontzegd, het moment waarop je beseft hoe kwetsbaar je bent… en de genade wanneer ik je laat ademen. Maar genade duurt nooit lang. Jij bent in mijn controle, je leven letterlijk in mijn handen.

Soms is een stilte dreigender dan een schreeuw, een blik intenser dan een klap. Voel je hoe de realiteit vervaagt? Is dat wat ik zeg echt… of alleen een spel in je hoofd? Wanhoop en verwarring worden je metgezellen terwijl je wacht op wat er komen gaat.

De dans van de vlam over je huid. De hitte die prikkelt, de spanning van het moment net vóór de aanraking. Dit is vertrouwen en overgave. Als jij mij vertrouwt, gebeurt er niets… maar luister goed, anders brand je je harder dan je lief is.

Onder mijn goddelijke voetjes. Verpletterd door mijn gewicht. Je lichaam is niets meer dan een speeltuin voor mijn genot.

Je kwetsbaarste plek, overgeleverd aan mijn grillen. Een stomp, een trap, een genadeloze lach als je op de grond zakt. Hoeveel kun je verdragen voordat je door je knieën gaat? En net als je denkt dat het voorbij is, zet ik je lachend overeind. En weer en weer tot je me smeekt om genade en je mij bedankt dat je zo diep voor mij mag gaan.

Genot als wapen, verlangen als marteling. Hoe lang houd jij het vol voordat je mij smeekt om genade? Ik bepaal wanneer, hoe en óf je mag…